تجارب والدین در امر تحصیل فرزندانشان:یک مطالعه کیفی

مشارکت والدین در امر تحصیل فرزندانشان، یکی از مباحث مهم و اساسی تعلیم و تربیت است. این امر بدان سبب بنیادی است که دانش آموزان نیمی از وقت روزانه‌ی خود را در خانه و با هدایت والدین خود می‌گذرانند. تداوم مشارکت والدین از خانه به مدرسه می‌تواند هم در بهبود تربیت فرزندان اثرگذار باشد و هم مشکلاتی را برای والدین به وجود آورد که این تحقیق به دنبال کشف تجارب مثبت و منفی والدین از مشارکت در امر تحصیل فرزندانشان در دوره ابتدایی می‌باشد. روش انجام این پژوهش از نوع کیفی و به شیوه پدیدارشناسی است. جامعه آماری پژوهش، والدین دانش‌آموزان دوره ابتدایی در شهر تبریز و در سال 92-1391 بوده است. نمونه‌ها به‌صورت هدفمند انتخاب گردیدند و حجم آن با توجه به ماهیت پژوهش کیفی تا اشباع داده‌ها (16) نفر ادامه یافت. داده‌ها از طریق مصاحبه عمیق و ژرف‌نگر گردآوری گردید و با استفاده از روش پیشنهادی اسمیت (1995) مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. 9 مضمون اصلی از یافته‌ها استخراج گردید که عبارت‌اند از: دلایل اهمیت تحصیل، شرایط و امکانات، روش‌های آموزشی والدین، مشکل‌آفرینی در زندگی، دلایل مشکلات از دیدگاه والدین، تأثیر مثبت همکاری روی فرزندان، معایب همکاری والدین، راهکارهای والدین برای جلوگیری از مشکلات، پیشنهادات والدین برای افزایش کارایی و اثربخشی مدرسه. بحث و نتیجه‌گیری: والدین در جریان مشارکت در امر تحصیل فرزندانشان تجارب مثبت و منفی زیادی را به دست آورده‌اند که بر ادراکات آنان از این مشارکت و همکاری تأثیر داشته است. آشنایی برنامه‌ریزان با تجربیات والدین به‌عنوان حامیان دانش‌آموزان، نقش مهمی در رفع و یا حداقل کاهش تجربیات منفی و افزایش اثربخشی برنامه‌ها و رضایت بخشی آنان را دارد.